وجود سرب در کفشور برنجی باعث زنگ‌زدگی آن می‌شود و در مدت زمان کوتاهی که این نوع از کفشور در تماس با آب و مواد شوینده قرار می‌گیرد، شروع به تجزیه شدن می‌کند و بعد از ترک خوردن، قسمتی از کفشور از بدنه اصلی جدا می‌شود.
بیشتر مصرف کنندگان در زمان خرید کفشور بعد از زیبایی ظاهری به وزن آن توجه می‌کنند، غافل از این‌که برخی از این نوع کف‌شورها به واسطه سرب وزن سنگینی به خود گرفته اند.
معمولا کفشورهای آلومینیومی وزن کمتری نسب به کفشورهای برنجی دارند و نیز به خاطر قیمت کمتر آلومینیم، قیمت این نوع از کفشور از نوع کفشور برنجی کمتر است.
معرفی دو روش تولید کفشورهای برنجی و آلومینیومی:
این دو نوع از کفشور به دو روش ریخته‌گری قدیمی با قالبهای مختص به خود یا به روش روز دنیا با قالبهای دایکست تولید می‌شوند.
روش تولید سنتی
در روش ریخته‌گری مواد مذاب بعد از آماده شدن به صور دستی و به واسطه ملاقه ریخته‌گری داخل قالب ریخته می‌شود. بعد از سرد شدن کفشور را از داخل قالب خارج می‌کنند.
روش تولید با دستگاه تزریق
در روش دایکست به واسطه دستگاه تزریق، مواد مذاب را با فشار زیاد باد وارد قالب می‌کنند و همین موضوع باعث می‌شود که داخل قالب تماما با مواد مذاب پر شود.
در این روش کفشور هم مقاومت بیشتری نسبت به روش سنتی دارد و هم طرح‌های موجود در کفشور، برجسته‌تر و زیباتر خود را نشان می‌دهد.
بعد از جدا کردن کفشور از قالب، مرحله پرداخت‌کاری بر روی کفشور انجام می‌شود. بعد از این مرحله کفشور را به قسمت آبکاری ارسال می‌کنند. در این قسمت با استفاده از مواد مختص به آبکاری، رنگ مورد نظر در کفشور شکل می‌گیرد.
موضوع اصلی که در قسمت آبکاری بسیار مهم است استفاده از مواد مرغوب برای پوشش دادن به کفشور است. زیرا عدم استفاده از مواد مرغوب در آبکاری باعث شود که کفشور در مقابل مواد شوینده سریع واکنش نشان دهد و کیفیت خود را سریع از دست دهد.
پیشنهاد می‌شود این نوع از کف‌شورها را از برندهای معتبر موجود در بازار تهیه کنید.
سخن پایانی
در آخر این قسمت باید به این موضوع اشاره کرد که برخی از برندهای تولید کننده کفشور، با صداقت، آلیاژ استفاده شده در تولید کفشور را در اختیار مصرف کننده قرار می‌دهند.
ادامه دارد…
